maandag 28 april 2025

Lentekriebels

Buy Italian

Stippelorchis, tijdens hondenwandeling gespot door M-A

Hoofdstukjes (en paragraafjes)

- Lente losgebarsten (en we gaan naar huis)

- Oneliners en Citaten

- Dangereuze fauna-elementen

- w.v.t.t.

Lucca oefent voor de terugtreinreis (mondkapje verplicht, handhaving matig)

____________________________________________________________

Een van mijn levensmotto's is: 'Niets is fantastischer dan de werkelijkheid'. Nochtans was ik onlangs geschokt door wat ik een 'sollicitatiedeskundige' op de radio hoorde zeggen:

Sollicitatie brieven worden tegenwoordig meer en meer via AI opgesteld, of helemaal niet meer; aanmelden is vaak al genoeg. 'Want ja, veel mensen hebben grote moeite met het opstellen van zo'n brief'.
____________________________________

Lente losgebarsten (en we gaan naar huis)

Dwergooruil

De echte lentebodes onder de vogels hebben zich weer gemeld te Lucca. De eerste gierzwaluwen vertoonden zich al in de eerste dagen van april, groepsgewijs scheurend door de straten, terug van een lange reis vanuit zuidelijk Afrika. Niet lang daarna was ook de dwergooruil weer te horen. Het merendeel der dwergooruilen overwintert in Afrika beneden de Sahara, kleine aantallen ook rond de Middellandse zee. Hier in Toscane broeden ze in geringer getale dan de steenuil (zie vorig blog). Net als de steenuilen zijn het holenbroeders. Een mogelijke bedreiging is de sloop van oude olijfboomgaarden, vooral in Zuid-Italië, vanwege de aantasting door de Xylella-bacterie. Die verwoesting scheelt de nodige nestgelegenheid.

In Lucca mogen we ons verheugen op de aanwezigheid van 2 à 4 broedpaartjes dwergooruil; op onze avondwandeling over en nabij de Muren rond het centrum horen we meestal wel 1 of 2 mannetjes hun karakteristieke roep voortbrengen. Volgens de Toscaanse Vogelatlas uit 2023 nemen de aantallen toe, hetgeen in verband wordt gebracht met.... inderdaad klimaatverandering.

Nu we het toch even over uilen hadden... in druk is nu het 14e nummer van UILEN, wederom goed gevuld met prachtige artikelen over onze inheemse uilensoorten, zoals "Uitgeklede uilen" en de ontwikkeling van de broedvlek bij steenuilvrouwtjes. Daar wilt u uiteraard allemaal het fijne van weten. Dat kan! Nr. 14 komt uit in de loop van de maand mei, en kan worden bestel: stuur een mail naar stone@steenuil.nl .

En op mijn boodschappenfietstochtje dezer dagen naar Ristorante Tambellini te Sant'Alessio (aanbevolen!) werd ik begeleid door maar liefst 11 nachtegalen en heel wat Cetti's. De natte bosjes op de eilandjes in de bedding en buiten de oevers bieden een ideaal leefgebied voor deze soorten. Daarnaast heb ik in de landerijen tussen de rivier en Sant'alessio ook een van de eerste hoppen van het seizoen gesignaleerd, ook zij weer terug van (ver) weg geweest. De eerste golf bijeneters tenslotte werd dezer dagen teruggemeld.

Dat de lente nu echt is losgebarsten zien we ook aan de Lucca overrompelende rolkofferrollers-menigte. Die luidruchtige entrée begon al enkele weken geleden, toen het weer niet bepaald je dat was. Niettemin verschenen in straatbeeld ineens veel korte broeken, soms zelfs met teenslippers eronder. Want ja, het is natuurlijk wel vakantie. Terwijl de Italianen zich nog afvroegen of de wintermuts al af kon. Met de lente komen ook de evenementen, talloze, die de stad nog drukker maken. Dat heeft natuurlijk ook zijn vrolijk-gezellige kanten, zoals bv. Verde Mura, een drie dagen durende tuinbeurs met zo'n 160 exposanten, fraai ingericht op een stuk van de onvolprezen Muren.

Met een reeks aan culturele en sportieve evenementen (tentoonstellingen, het feest van de locale Santa Zita, optredens klassieke muziek, het zomerfestival - met een reeks al of niet reeds wat belegen wereldsterren - en begin november als afsluiting van het seizoen Comics & Games) probeert de gemeente het aantal bezoekers aan de stad te bevorderen, ter ononderbroken ondersteuning van de lokale economie.

Onze buren van het wijkgilde rukken uit vanwege San Zita

Het lukt aardig om de bezoekersaantallen omhoog te krikken. Voor de eerste 3 maanden van 2025 kon een groeicijfer van bijna 8% worden genoteerd. Niet alle Lucchesi zijn daar even content mee, door de bank is het een groot deel van het jaar een heel stuk drukker op straat, veel drukker dan een jaar of 10 geleden. Lucca gaat wel een beetje de met toeristen overlopen steden als Florence, Venetië, Barcelona, Amsterdam etc. achterna. Economisch gezien wel begrijpelijk, maar wij vinden al die drukte wat minder plezant.

Comics 2012

Het is ook wel weer tijd om naar huis te gaan, over een paar dagen is het zover. Ons vertrek is iets eerder dan gebruikelijk, om reden dat de hotelprijzen in onze vaste overnachtingsplek Basel rond half mei voor een week of twee stevig over de kop zijn gegaan, tot wel 10 x het normale bedrag. Oorzaak: het Eurovisiesongfestival.

Wegens ons vervroegde vertrek missen we wel de feestelijkheden rond de 10e rit van de giro: de tijdrit van Lucca naar Pisa. Nou ja, de beelden van de tijdrit bekijk ik wel thuis.

Bij Tambellini in Sant' Alessio,, met Luca en Giuly,Kris en Jan, Cristina en Paladino

Kletsen met Nonna Mina (86), een van de weinige overgebleven anziani in Bar Martini

Met Simona en Simone in Ristorante Gigliola (Coureur Florenc is daar kok)
______________

Regengedicht

Piove, ma non so dove

Una cosa è ben chiara

Alle regen komt van boven

(jvdl, april 2025)

_____________

Ondanks poca bici wegens vooral fysiek malheur maar ook door gemiddeld zeer matig weer, met nogal wat aardverschuivingen op mijn parkoersjes, was het hier toch weer goed toeven. Zeker ook de laatste paar weken: mooier weer, diverse afscheidsbijeenkomsten, op terras, bij mensen thuis, op restaurant. Zeer plezant.

Nu het weer beter wordt is het heerlijk buiten zitten op ons mega-terras. Met alleen licht geroezemoes op de achtergrond, alleen onderbroken door de roep van de steenuil of de dwergooruil. In Utrecht kunnen we ook lekker buiten zitten in onze tuin, maar het geroezemoes is van geheel andere aard, en de roep van uilen kunnen we daar wel vergeten...

Balkonscene

Sowieso prettig om weer voor geruime tijd in Utrecht te zijn. Het huis, met bijzondere vermelding van de nieuwe keuken, voorts de nu in voorjaarstooi verkerende tuin, mijn boeken en spulletjes, de hometrainer, de sociale omgeving....), ik zie er wel naar uit.

In november hopen we weer terug te gaan naar Lucca. Ons volgende verblijf zal in een ander (ook heel mooi) appartement op de begane grond zijn. Geen trappen meer voor de ouder wordende mens, schrijver dezes inmiddels met een nogal pijnlijke heup.

Fragment huisdeur Via del Fosso

Oneliners en Citaten

Nog maar voor de laatste keer een reeks oneliners en citaten, lekker extra veel als u het niet erg vindt (sterkte gewenst):

Hey Trump! "You mean nothing but trouble baby, beat it.
If you think that you're still my friend
You are wrong, don't you understand? We can't go on like this." (Q 65, 1966: I despise you);

Geert Wilders geeft op X complimenten aan klimaatminister Sophie Hermans voor haar nieuwe pakket klimaatmaatregen: 'omdat er weinig nieuw klimaatbeleid in zit';
Ach, dat maakt eigenlijk ook niet uit, als je het wat ruimer ziet: in een warme periode tussen twee ijstijden, zeg 120.000 jaar geleden, dobberden er warmteminnende nijlpaarden in de IJssel bij Doesburg;
Femke Wiersma zal ook wel een compliment hebben gehad, van Caroline waarschijnlijk, voor haar verregaand ontoereikende plannen voor de aanpak van het mestoverschot en voor de bescherming van kwetsbare natuur;
En dat terwijl het probleem van het mestoverschot al heel lang geleden door Koot & Bie werd aangekaart...;
Andere tijden..... van optimisme en hoop: Hey punk, where are you going with that flower in your hand? (listen to: the Mothers (1968);
The lines that were drawn/ A long time ago/ Are buried and gone/ In lies and ego.' (listen to: Allison Krauss);
Idealen en optimisme van toen staan bij het groot vuil;
Lichtpuntjes (zie vorig blog) zijn fijn, maar ook voldoende voor hoop?
Het is de grote vraag van deze tijd: hoe hoopvol, optimistisch te blijven? Volgens Theo Maessen:

Volgens Teun van der Keuken is pessimisme een betere levenshouding (VK, 19-12-2021);
Democratie gaat niet over het opheffen van conflicten, maar over het leren leven met conflicten Interview met Denker der Nederlanden David van Reybroeck VK 20 maart);
Rancune in deze tijden: 'Praktisch opgeleiden hebben, net als iedereen, iets aan een serieuze analyse van politieke vertegenwoordiging en sociaaleconomische ongelijkheid; niet aan een verdachtmaking van alles wat intellectueel is.' (column Floor Rusman, NRC 1 maart);
Padden.nu, is, in de woorden van padden.nu zelf: 'De website voor, over en door paddenwerkgroepen.' Je hart smelt als je dat leest. Alleen al daarom moet de pad met hand en tand beschermd worden: omdat er anders geen paddenwerkgroepen meer hoeven te bestaan (Aaf Brandt Corstius, VK 27-03);
Recensenten die boos zijn over de rekening, beginnen vaak over de etnische origine van de eigenaren. Neem deze: 'Heb de indruk dat ze niet alleen aan de achterkant van een boek beginnen te lezen maar ook aan de achterkant beginnen te rekenen.' Mooi antwoord: 'Wij zijn niet gediend van racistische opmerkingen. Gelieve uw soep voortaan thuis te gaan koken.' (Column Olav Tempelman, VK 27-03);
Als de recesssie door toedoen van Trump echt inzet/doorzet worden die noodpakketen een stuk duurder;
De Bijbel,... voor (vooral?) de meer orthodoxe Joden, c.q. de regering Netanyanu, geldt... wat daar instaat over het 'Beloofde Land' gaat boven internationaal (Theologe Janneke Stegeman, bijbelwetenschapper in OVT-radioprogramma 29-03);
For you don't count the dead, ook niet in Gaza, when God's on your side (Bob Dylan);
De genocide in Gaza sleept zich voort van 'incident naar incident'. Bizar dieptepunt: 15 hulpverleners vermoord, de meesten van dichtbij neergeschoten, en vervolgens met hun auto's en al begraven in massagraf. 'Ter bescherming tegen wilde dieren', zeiden de Israeli. Die dachten zeker dat hyena's ook autobanden eten..... ;
De meeste mensen deugen? Israelische soldaten en politiemensen staan lachend toe te kijken hoe extreem-rechtse kolonisten Palestijnen met geweld van hun grond verdrijven, hun olijfbomen omhakken, en hun eigendommen in de fik steken (dit voorbeeld is met vele andere aan te vullen);
Zowel ons kabinet als Israël maken de toekomst moeilijker, ze schieten in eigen voet;
Het Centraal Bureau voor de Statistiek (CBS) en de Vlinderstichting brachten onlangs het nieuws dat 'de vlinderstand voor het tiende jaar op rij was gedaald';
Vriend/ex-collega Maarten Helmich (Den Bosch) herinnerde zich een uitspraak van mij uit de jaren '90: "Natuurbeschermen is vertragen van de achteruitgang";
Koester de kievit;
Vooral mensen in de buurt van Helmond wordt afgeraden nog eieren van vrije kippen te eten wegens de langjarige illegale lozingen van Pfas;
Regenwormen vol Pfas, constateerde het RIVM: potentiële dood in de pot voor merels, grutto's, steenuilen,....;
Ophaalbrug tolbrug (80 eurocent). Brugwachter Khzane verzucht: "Hoe dikker de bak, hoe platter de zak.” (NRC 27-03);
Stel Drents-Friese wold open voor wilde zwijnen: goed voer voor de wolf;
Uiteindelijk moeten we gewoon meer peulvruchten gaan eten.’Bonen zijn wereldredders.' https://www.groene.nl/artikel/allemaal-flexitarier
Zoals Leonard Cohen zong: “You want it darker/ We kill the flame.”
Dikke mensen zitten langer aan tafel, maar leven wel korter, ongeveer zoals die inspecteur van de Michelingids met een maagzweer. (Max Pam, VK 16-04);
Sander Donkers in VK 16-04: 'Eerst falen, dan duiken - een combinatie van wanbeleid en zwalken. Wanzwalkelijk'!;
Extreem rechts: een wonderlijke stroming.... ze zijn tegen vluchtelingen, maar ze veroorzaken er zelf altijd een heleboel van. (Pieter Derks);
Rita Verdonk, zodra het radicaal-rechtse kabinet ter sprake komt: 'Ik ben héél blij'; 'triest dat het twintig jaar moest duren'; 'daar staan vákmensen';
Vakmens Minister Marjolein Faber kan zich nog schrapper zetten: horden Amerikaanse asielzoekers op komst;

"Beschaving bij sommige mensen vormt helaas een dun laagje vernis dat vrij gemakkelijker te verwijderen valt zodra de ophitsers het toneel betreden.(Interview met de Vlaamse 'corona-dokter', viroloog Marc Van Ranst);
De CO2-uitstoot door vliegen is op dit moment hoger dan voor de coronapandemie (VK 9 april);

Verticaal groen als 'fysieke leefomgeving' in Milaan

D'66 wil 10 nieuwe steden bouwen. Hopelijk blijft er naast de fysieke leefomgeving in Nederland nog ruimte voor mooie landschappen, met biodiversiteit boven en onder het maaiveld;

Interview met Theo Spek

Lucca in de bloemetjes, in haar hagedissenjachtgebied

Dangereuze fauna-elementen

In het Dierenrijk is elke soort wel gevaarlijk voor een andere soort: de merel eet veel regenwormen, de leeuw neemt een impala te grazen, enzovoort. Zo gaat dat nu eenmaal in het ecologische voedselweb; het is eten en gegeten worden.

Elke diersoort is dus wel 'dangereus' voor een andere. De meest dangereuze van alle fauna-elementen is echter wel de Homo sapiens, u dus! Ga maar na.... als enige diersoort is de menselijke soort verantwoordelijk voor de vernietiging van de planeet. De mens is een supergevaarlijke uitbraak, met noodlottige gevolgen voor andere levende wezens. But we don't count the dead, 'cause God's on our side.

Een voorbeeldje van dicht bij huis:

Een persbericht van CBS en de Vlinderstichting:

Tussen 1992 en 2024 zijn vlinderpopulaties gemiddeld met 56 procent afgenomen

CBS en Vlinderstichting noemen drie hoofdoorzaken van de dalende vlinderstand. Als eerste het verlies aan leefgebieden, die bovendien aan kwaliteit inboeten door stikstofdepositie. Dan: klimaatverandering. Ten slotte: het gebruik in de landbouw van chemische bestrijdingsmiddelen om insecten te doden. (Frank Kalshoven , column VK 25 april).

What's that in the shadows??

Verlies aan (samenhagende) leefgebieden, verlies aan kwaliteit en klimaatverandering leiden overal ter wereld tot hetzelfde: afnemende populaties van plant- en diersoorten, de mens uitgesloten. Het gebeurt overal in de wereld, dankzij de meest dangereuze aller diersoorten.

Voorbeeldje uit de regionale krant Il Tirreno: de universiteit van Firenze bestudeerde in 37 grote tropische wouden de relatie tussen menselijke aanwezigheid en de toestand van populaties van diverse aan het woud gebonden diersoorten, dit in samenwerking met 51 andere instellingen wereldwijd. De uitkomst was zonneklaar: hoe groter de menselijke verstoring vanwege grootschalige boomkap of anderszins overmatige exploitatie (goud- en kopermijnen bv.!) was er vaker sprake van (locaal) uitsterven en afname van aantallen individuen. Tsja, voeg ik er aan toe: we nemen steeds meer leefgebied in van mede-faunagenoten. Met als gevolg minder diersoorten, kleinere populaties enne....> meer virussen op zoek . We schieten ons met het bevorderen van deze onbalans dus behoorlijk in eigen voet.

Een recente Duitse studie in 17 Afrikaanse landen liet zien dat onze zoektocht naar minerealen (ook) onze naasten aldaar, de mensapen, in grote moeilijkheden brengt. Bijna 180.000 gorilla’s, bonobo’s en chimpansees – worden bedreigd door de mijnbouw. In een zone van 50 km eromheen bleken toegenomen jacht, de aanleg van infrastructuur en meer mensen in het algemeen de effecten te versterken. Er wordt niet alleen op ruime schaal leefgebied ingepikt, maar ook de kans op ziektes (corona, weet u nog?) wordt erdoor vergroot.

Ook met mijn geliefde olifanten gaat het bar slecht. Ik citeer een de header van een artikel op de website van African Geographic: "A pioneering study over five decades and 475 survey sites reveals dramatic declines in Africa’s elephant population densities – 90% for forest elephants and 70% for savannah elephants. Despite widespread losses, localised gains offer hope for their conservation future."

Een van de onderzoekers aan het woord: ''poaching and the expansion of farming and other human activities into former elephant habitats have driven the decline. “It’s the usual mix of poaching and habitat loss.” De mens als dangereuze faunasoort in optima forma. Zoals ook blijkt uit het volgende (en laatste) voorbeeld.

Boskappen en leefgebied inpikken, op ruime schaal. Dat gaan ze ook in Indonesië weer vrolijk mee verder. Lees en huiver. .....

Een handvol rijst- en suikerriettycoons gaan in samenwerking met het Indonesische leger 2,3 miljoen hectare veengronden in het gebied. De komende jaren moet nog eens twintig miljoen hectare tropisch bos – een gebied twee keer zo groot als het eiland Java – wijken voor uitbreiding van de plantage-industrie. Dat leger en ook politie worden ingezet bij bescherming en uitvoering van dit voedselproject, is volgens de autoriteiten evident: voedselzekerheid is een kwestie van staatsveiligheid. Alweer een schot in eigen voet.... zoals wel een keer zal blijken.

Nou, zo is het wel weer genoeg, vindt u ook niet, mevrouw?

Dan vind ik dit wel weer leuk, hoewel vooral triest. Een uit zijn voegen gebarst dorp in Zambia wordt regelmatig geplaagd door groepen olifanten die zich een weg banen door het dorp. Daarbij gaat wel eens wat plat, een huisje, een boom, een maniokveldje, en er valt wel eens een dode. Niet fijn voor de inwoners. Dat doen die olifanten niet om die mensen naar het leven te staan, ze volgen gewoon hun oude trekroutes van alle seizoenen. Wie moet er hier eigenlijk omlopen? Meneer Ousman begrijpt het wel: hij betreurt elke gedode of gewonde door een olifant. “Maar de bewoners in het reservaat kwamen naar het thuis van de olifanten, niet andersom.”

______________________________________

Geïnteresseerd in de geschiedenis van Lucca

De buurtmuurkrant

Via Michele Rosi 120, bij de voordeur

Grondoefeningen met steun van Lucca

**

Beemdgras en zachte dravik

(Judith Herzberg)

Dit, dan, is wat wij maken:
in Juni als de weiden gloeien
van boterbloem, zuring, klaver
en bloeiende kniehoge grassen;
een grasbouquet, in een theepot
in het gras gezet. Met onbedroefde
kinderogen vlak voor de voeten
kijken, een van de vroege
genoegens die wij delen.
Dit, dan, wat we van
ons durven verwachten:
gras, in een blauwe theepot,
apart, tussen het groeiend
uitbloeiend, doorlevend gras gezet.

Uit: Beemdgras. 6e dr. Amsterdam, 1987.

zaterdag 22 maart 2025

Maart

Lente! Primavera

Lente, en Mathieu van der Poel won gisteren (22 mrt)
meteen La Primavera (Milaan- San Remo) in een zinderende

finale. Wat een schitterende vertoning, de merels zijn er flauw

van geworden...

Enkele uurtjes eerder won Lorena Wiebes de vrouwenversie.

Tulipani boven!

Hoofdstukjes (en paragraafjes):

- Het actuele gevoel

- Oneliners en Citaten

- Lichtpuntjes

- Steenuilen in Toscane

- Klimaat

________________________________________

Je haren, ook de mijne, schieten je toch bij voortduring droef te moede gezien de toestand in de wereld, het woeste gewoel der grootmachten, de minder in het dagelijks nieuws genoemde conflicten en andere ellende bij ons en elders ook meegenomen (vergeet ook Soedan niet en Ethiopië niet). Afijn, u leest, hoort en ziet het ook allemaal. Tenzij u een hard core-nieuwsmijder bent (geworden), al of niet in opleiding. Het houdt niet op, voorlopig meer het tegendeel. Dit las ik ook ergens: 'De actualiteit is momenteel zo eenduidig afschuwelijk dat er sleet komt op verontwaardiging.' Niettemin blijf ik toch maar een nieuwsmijder-weigeraar (in deeltijd). Terwijl de sleet intussen ook op mij vat krijgt....

Zo, nu eerst een muzikaal intermezzo . Van guitarist Duane Eddy (vorig jaar op 86-jarige leeftijd overleden), een van de eerste nummers die ik destijds hoorde op Radio Luxemburg waar we stiekem naar luisterden. Jawel, we zijn aan het begin van de jaren '60. Er lag nog een heel mooie toekomst voor ons. Dachten wij toen.

Lucca in haar element

Het hebben van een hondje helpt wel wat tegen het zuur. En dwingt bovendien tot bewegen (komt mij momenteel goed uit). Zo'n beest heeft nergens weet van, houdt zich slechts bezig met basisbehoeften des levens: veel slapen, rennen met vriendjes, op tijd eten, gaten graven, enz. Hondje Lucca is een totaal-nieuwsmijder. Over je kop in het zand steken gesproken....

Even uitrusten op de spalti met Lucca en heupartrose

We proberen intussen toch maar zo'n beetje te blijven genieten van de prettiger dingen in het dagelijks leven (als je het ziet dan kan je het), maar niet meer dan strikt noodzakelijk voor een beetje balans. Zoals af en toe lekker eten bij een van onze favo-restaurants. Hier in Lucca nergens gevulde doperwten of andere laffe lifjes, gewoon puike Toscaanse kost & waar, op een enkele plek met Siciliaanse touch. Veramente gewoon erg lekker. Weinig of geen pasta, geen pizza (behalve traditioneel op de dag van aankomst)..

Voorgerecht bij 'Da Pasquale'

En verder eten we gewoon thuis, net als thuis.

Dit is voor twee dagen (ruim)

______________________________________

Oneliners

Waren we maar nooit rechtop gaan lopen.....;

Het genocidale optreden van Israël... hoe het eigenbelang van één persoon zijn land voor vele decennia ellende op gaat leveren, zo treurig....., zo dom....;
'Grote' leiders streven naar herstel van grote rijken: Poetin op weg naar Groot-Rusland, Netahyanu naar het bijbelse 'Beloofde Land';
Lullig voor Trump, die moet er nog aan beginnen: Canada, Groenland, Gaza...;

Oh, breaking! Ik hoor net dat Trump heeft afgezien van Groenland;

Onderzoek van het Max Planck-Instituut toont aan: gemiddels zo'n 47.000 jaar geleden deelden Neanderthalers en Moderne Mensen de lakens. Daarna verdwenen de Neanderthalers. Er is er nog ééntje over;
En volgens De Speld is hij in een babbeltruc van een of andere Rus getrapt. Ja, dat krijg je dan...;
Overigens was Donald's opa een Duitser...(aha!)..., in Amerika vergaarde hij zijn eerste fortuin door het uitbaten van een bordeel;
Het nieuwe Amerika: Russel Vought (begrotingschef in regering Trump), Door God gestuurd om de 'deep state' te vernietigen;
Wij zijn allen Oekraïeners; lees maar hier;
Valse beloften trekken meer kiezers dan goede ideeën over hoe het verder moet. Waarmee die kiezers zich in eigen voet schieten, en al helemaal in die van hun kinderen/kleinkinderen e.v.;
Spreken in je moerstaal staat volop in de belangstelling. Als voorbeeld het Omtzigts: 'een ambtelijke afsplitsing van het Nedersaksisch waarin eindeloze zinnen in elkaar verstrengelen tot een grammaticaal correcte kluwen besluiteloosheid (column Frank Heinen VK 13-03-2025);
Ik ben sterk voor fusie GL-PvdA (de PvdA is toch ook een doctorandussenpartij?, Hans Sp.?);
Sander Donkers, VK 19-03: 'Sterft, gij oude partijen, of fuseer!';
Nu nog het samenhangend inhoudelijke verhaal, over solidariteit, het leven van mensen beter maken èn klimaat/ /milieu- /biodiversteit;
We zijn op weg naar een nieuwe wereldorde. Zullen investeringen in steviger militaire power ten koste gaan van milieu, klimaat en biodiversiteit? Zie Sophie;
Ik hoorde een 'diplomatiedeskundige' over conflict Trump/Musk - Europa op de radio zeggen: 'Deal with reality';
We heten van harte welkom ons nieuwe lid van de 'As van het kwaad' : Joe naait hem steeds of America';
'Stoppen met oorlog voeren is de enige manier om te stoppen met oorlog voeren'. (Dienstweigeraar Piet Gerbrandy in 1982. (De Gids, Nr 1/2025);
Vuurwerkverbod. De VVD kan er voor zorgen maar wil niet. De rekening voor de schade bij de komende jaarwisseling kan naar Yesilgöz;
Maar bij nieuwe verkiezingen wordt die partij gewoon de grootste;
Anno 1754 voorspeld door Voltaire, die aan een klasgenoot schreef: ‘Deze wereld is een grote schipbreuk – redden wie zich redden kan!’;
But, 'men are speeding up their journey, by seeing what they can destroy', met of zonder cruise missiles (vrij naar Fisher Z, 1981);
Rollenbollen voor de laatste toiletrollen, staat dat weer voor de deur?;
Linked in, verdomd interessant, maar gaat u verder;
Wilt u verder nog iets weten? Ga naar Punt Nl.

Lichtpuntjes

Gelukkig wordt het vooralsnog elk jaar weer lente. Er bloeide hier al van alles, van de magnolia, de narcissen tot de tulpen bij de benedenburen en op het balkon bij Luca en Giulia (foto boven). En het gaat maar door, alle vogels zijn inmiddels ook weer een tijdje klaar wakker. Net als hondje Lucca doen die gewoon hun ding, ze beoefenen met overgave de zin van het leven, zijnde de voortplanting. Nou ja, voor Lucca zit dat laatste er niet meer in want geholpen, maar ze lijkt er weinig onder te lijden.

Magnolia in volle bloei in de tuin bij de buren

Ja, de natuur doet maar, al is het tegen de klippen op. Tot onze teleurstelling zijn de steenuiltjes achter ons appartement kennelijk verdwenen, we hebben ze hier nog niet gezien/gehoord dit jaar. Een stukje verderop wel, in de buurt van de botanische tuin hoor ik ze nog. Het lichtpuntje heeft zich verplaatst.

Corso Garibaldi, met bloeiende magnolia's

There's good days and bad days. The Kaiser Chiefs wisten dat zo'n 15 jaar geleden ook al. Lichtpuntjes, er zijn er wel aardig wat van nodig voor een min of meer prettige balans, in mijn geval toch.

Ze zijn er ook wel, lichtpuntjes. Ik zei het al: Ik vind lichtpuntjes vaak in een goed boek, fictie of non-fictie. Ik doe het graag en zo veel mogelijk, lezen. Of ze overkomen je, zomaar in je hangmat in de tuin, de dag uit lummelend in het strijklicht van de ondergaande zon. Samen wandelen met Mary-Anne en Lucca, stukkie fietsen, de natuur in voor een dosis prettige verwondering, dat helpt ook wel, je verzet sowieso je zinnen. En anders hebben we het hondje nog. Zoals het gezegde wil: 'Het leven is mooi, maar je moet het zien'. De bekende Vlaamse troubadour Will Tura is die gedachte ook toegedaan, okay, dat was enkele decennia geleden..

Lichtpuntjes, er zijn er meer van. Zo kwam ik een interessante advertentie tegen, met Grote Beloften aan de aftakelende mens. Het gaat om CBD-olie Mint 10% van Dr. Candy, Twee druppeltjes onder je tong, en dat max. 5x per dag, en je vliegt op je ouwe dag met je board weer fris en fruitig de Spaanse trappen van Rome af. Wel goed schudden voor gebruik. Typisch zo'n product dat door Ruud Gullitt zou kunnen worden aangeprezen ('nieuwe formule!!'). En wat kost het helemaal? €29.95 voor een potje van 10 ml.

Nog een laatste lichtpuntje, voor mij dan. Het wielerseizoen is met de Omloop het Nieuwsblad pas echt goed vertrokken. Genieten van de koers op TV, zelfs genieten van de beelden over al die kasseistroken in Vlaanderen is niet iedereen gegeven. Dat doet mij denken aan de eerste zin van hèt wielerboek van Tim Krabbé, De Renner: 'De leegheid van die levens schokt me' als hij langs de welgevulde terrassen in Meyrueis (Cévennen) rijdt.

Mary-Anne en Lucca kijken vol interesse naar de Omloop op TV

Afijn.

In Toscane, Lido di Camaiore, ging de etappewedstrijd Tirreno-Adriatico van start met een individuele tijdrit. In het verleden werd deze wedstijd van kust tot kust 3x gewonnen door een Nederlander (Joop Zoetemelk, Erik Dekker, Thomas Dekker). Ik ga elk jaar kijken bij de start, hartstikke leuk, maar was nu helaas verhinderd door ziekte. De dagen ervoor waren er wel wat coureurs te spotten in de omgeving van Lucca. De heren Caruso en het jonge talent Tiberi kwamen even op bezoek bij de fietswinkel van Paladino. Tiberi zou als derde eindigen in het eindklassement. Houd hem maar in de gaten tijdens de a.s. Giro d'Italia.

Damiano Caruso (r.) en Antonio Tiberi een dag voor de start van de Tirreno in Lucca

Tsja, zelf ben ik nog maar bar weinig aan fietsen toegekomen. Tuurlijk was het het weer ook regelmatig best mooi, maar dan vaak ook wat winderig. Vaker was het nat, de achterliggende periode was de allernatste in Lucca hier in al die jaren beleefd. Deze week nog hadden we een paar dagen Code Oranje wegens overvloedige regenval, overstromingsgevaar etc. Door al die nattigheid is ook het aantal frane niet van de lucht. Veel geblokkeerde wegen ook in de omgeving van Lucca op door mij veel gereden parkoersen dus.

Voorbeeld van zo'n frana/grondverschuiving

Maar het vervelendst van alles waren wel de artrosepijnen in lies, onderrug, heup, eigenlijk het hele linkerbovenbeen. Lopen was nog pijnlijker dan fietsen. Nou ja, mijn grinta voor het velooke gleed de laatste tijd daarmee helaas een beetje het ravijn in. Het overkoepelende motto voor de blogs is inmiddels dus wel minder van toepassing.

Ik hoop nu met de oefeningen van mijn lokale fysio met de prachtige naam Franco del Tredici weer een beetje uit het ravijn te klimmen.

Misschien moet ik echter toch overwegen me te laten zegenen door een plaatsvervanger op aarde van de Hoogste. Voor een grotere kans om in deze periode Lucca nog wat van het fietsen te kunnen maken, om zo ons verblijf hier met een goed fietsgevoel af te sluiten.

Ook wel mooi weer soms

Graafwerk in het vrije veld tijdens eindemiddagse uitstapje met Mary-Anne en vriendjes

Steenuilen in Toscane

# Webcam worries
Laatst zat ik naast een steenuil in een Amsterdamse tram
Hij keek mij aan met grote ogen en sprak met zwoele stem
Houdt u ook zo van SM? (met dank aan Rob Pieters).

Worried, ik ben het omdat 'onze' steenuiltjes er niet meer zijn. Voor het eerst in al die jaren laten zij zich in ieder geval niet meer horen of zien in de groene zone direct achter ons appartement. In de rest van Toscane zijn er echter nog volop steenuilen, en ook nog wel elders in het oude centrum van Lucca. Zie de verspreiding op de kaart (uit: Atlante degli uccelli nidificanti e svernanti in Toscana.2 (Puglisi, L. et al., 2023).

Grote wateren en beboste gebieden niet meegerekend is de territoriumdichtheid bij een geschatte populatieomvang van om en nabij de 8000 broedparen circa 1 per 3 km². Dat is ongeveer gelijk aan de situatie in Nederland.

Volgens actuele informatie van vriend-uiloloog, tevens dierenarts Riccardo Gherardi is de steenuilenpopulatie in Toscane momenteel stabiel. Dat geldt ook voor de eveneens vrij algemene bosuil, af en toe ook gesignaleerd in Lucca-centrum, zoals een week of 3 geleden in de Orto Botanico. Of ze hier ook broeden is ongewis. Steenuilen broeden met zekerheid op enkele plekken rondom die Muren, maar dus niet meer achter ons appartementje.

Bosuil gespot in botanische tuin, Lucca

Vrij stabiel in aantallen is ook de ransuil, hoewel weinig exacte gegevens voor handen zijn. De aantallen van een andere soort, de dwergooruil, stijgen de laatste jaren. Zouden deze trekkende warmteminnaars (ze overwinteren vrnl. in Afrika) profijt trekken van de opwarming? Wie weet zijn ze dan over een jaartje of 10 ook wel in Nederland te bewonderen...

Dwergooruil (foto: Frank Vassen from Brussels, Belgium - Scops Owl (Otus scops), Kalloni, Lesvos, Greece, 19.04.2015)

Kerkuilen doen het dan weer minder goed, maar blijven in zuidelijk Italië vooralsnog op peil. Tenslotte nog de oehoe, die het bij ons zo goed doet (zie het a.s. nummer van het Tijdschrift UILEN, nr. 14, komt in de loop van mei uit). Komen ws. vrij schaars voor in de Apennijnen en de Alpi Apuani. Er komt een monitorproject aan door het Centro Ornitologico Toscano

om een beter beeld te krijgen van de verspreiding van deze soort.

Nog even terug naar de steenuilen, In Toscane broeden zij in oude olijfboomgaarden, allerlei gebouwtjes en schuren op het platteland, maar ook veelvuldig op zolders van het soort agrarische gebouwen als op deze foto:

Op de bovenste verdieping worden (inmiddels vrnl. werden) allerlei zaken opgeslagen, zoals groente en fruit, en hooi voor de beesten als wintervoorraad. Te zien zijn groepen gaten, hier mandolate geheten. Deze verzekerden de noodzakelijke luchtcirculatie. En steenuiltjes gaf het toegang tot beschutte broedplekken op zolder.

In de loop der tijden verloren dergelijke zolders in Toscane hun functie, maar ze behielden hun esthetische waarden. Bij verbouwingen tot moderne woonhuizen zijn delen van die gevels met mandolate in de verbouwing meegenomen, tot heil van de steenuil. Op de foto een voorbeeld uit de omgeving Lucca. Ook dit jaar zijn de steenuilen daar weer present.